Genç yaşta yazdığı ve 20. yüzyıl İspanyol edebiyatının önemli klasiklerinden sayılan Hiç kitabıyla büyük etki uyandıran Laforet, 1921 yılında Barselona'da doğdu. Çocukluğunu Kanarya Adaları'nda geçirdi. 12 yaşında annesini kaybetti, babası yeniden evlenince 1939'da, İç Savaş'ın bitiminde, akrabalarının yanında kalmak üzere Barselona'ya geri döndü. Barselona Üniversitesi'nde başladığı felsefe ve edebiyat eğitimini yarım bırakıp 1942' de Madrid'e hukuk okumaya gitti. Ancak 1944'te okulu tümüyle bırakıp ilk romanı Hiç'i yazmaya yoğunlaştı. 1944'te yayımlanan romanı prestijli Nadal Ödülü'nü (1945) kazanınca ünlendi, 1948'de Fastenrath Ödülü'nü de aldı. 1946'da gazeteci ve edebiyat eleştirmeni Manuel Cerezales'le evlendi, Katolik inancıyla yakınlaştı, beş çocuğu oldu ve 70'li yıllarda eşinden ayrıldı.

Erken yaşta gelen ünün ağırlığı altında yazdığı diğer yapıtları –ikinci romanı La Isla y los demonios (Ada ve İblisler, 1950), öykü derlemesi La muerta (Ölüm, 1952), kısa roman derlemesi La llamada(Konuşma, 1954), romanı La mujer nueva (Yeni Kadın, 1955) ve bir üçlemenin ilk kitabı olarak tasarlanan La insolación (Güneş Çarpması, 1963)– eleştirmenlerce aynı ölçüde beğenilmedi. Bu nedenle edebiyattan uzaklaştı ama gazete ve dergilere yazmayı sürdürdü, gezi yazıları ve öykü derlemeleri yayımladı.

Hayatının son yirmi yılını edebi çevrelerden uzak geçiren Laforet 2004 yılında Madrid'de yaşamını yitirdi. Ölümünden sonra yapıtlarına ilgi ülkesinde ve tüm dünyada tekrar arttı. "Üçlemesini" tamamlayan ikinci romanı Al volver la esquina (Köşeyi Dönünce) ölümünün hemen ardından yayımlandı, üçlemenin son kitabı Jaque mate (Şah Mat) ise yayımlanmadı.