s. 65-66

Sonra Düş ya! Çukursinemasıkalabalığından bir kadın öne doğru çıkıyor, yumruk yaptığı elin iç kenarına sol elinin avucuyla altı patlatarak fedailerden birine bağırıyor.

"Sakın bu akşam eve geleyim deme... Sana mmmammam yok bu gece... Çok istiyorsan, doooğrukerhaneye!"

Düş ya! Bir ağızdan dolu dolu gülüyorlar!

Başka bir kadın, 1 VALİDE yere saçılmış güllerden birini alıp havaya kaldırıyor ve bas bas VALİye bağırıyor. "Size evlat mevlat da yok bundan böyle! Bakın komşular benim kızım kırmızı bir güldü. Yavrum bütün gün kitaplara gömülürdü. Çok ama çok düşünceliydi. Bizi, sizi düşünürdü. Başın belaya girecek kızım, kapa bu meseleleri derdim ama... Unutmazdı, dedim ya, ayraç olarak sizi kitaplarının aralarına koyardı... Kaldığı yeri sizinle bulurdu, sizin sayenizde durduğu yerden devam ederdi. Sizinle romanlar arasında benzerlikler kurardı. Ona kalsa sizin hayatınız ne kadar romansa, romanların hayatı da o kadar sizdi. Hallihamur olup çıkmıştınız. Onu, işte bu melek kızımı bir sayfa gibi koparıp benden aldılar. Hadi bakalım, iyi mi! Şu işe bak sen! Vazifelerini yaparken kızımın hayat mesaisinden çaldılar. Paydos ediyoruz biz de be! Filmi burada koparıyoruz. Bana kızımı verin. Siz bir kız nasıl verilir bilir misiniz? Ben sizin fedailiğinizin kitabına tüküreyim. O kitaplar öğretmez ki, nerden bileceksiniz! Ama ben bilirim..." Basma elbisesinin göğüs düğmelerini çözüyor (fedailerin manevi anası Mediha Hanım, "Kapa şu düğmelerini terbiyesiz kadın!" diye laf atıyor. "Şifon'un görülüyor, şifonun!") ve düş ya, küçük ve son kızı Esma'yı iki göğsünün arasından çıkarıp bayrak gibi havada sallıyor. "Değerini benim kadar bilene kadar size kırmızı kız yok artık!" Sonra kızı tekrar hızla yerine koyup elbisesinin düğmelerini kapatıyor. Eee, ne de olsa düş ya! Herkes bir ağızdan dolu dolu hüzünleniyor.

Herkesin içi bir anda yanıyor.