Okay Gönensin, “Seferis’in komşusu”, Vatan Kitap, 14 Temmuz 2010

Bir öncesinde foklara yazdı, şimdi Seferis’in komşusu oldu. Komşusuna ve “üvez”e yazdı. (Üvez de nedir ki...) Süreyya Berfe, kendi kuşağından birkaç şair gibi herhangi bir ana akım içinde durmadı. Hareket etti, mekanlarıyla birlikte şiirini de taşıdı.

Şimdi Seferis ile birlikte İskele’de.

Son kitabı Seferis ile Üvez’in ilk bölümünde komşusuyla birlikte Homeros’un hatırasının peşinden gidiyor.

“Tabiat ve tarih

Savurmuş günümüzdeki insanı

Nereye

Arıyorum İonya’dan Anadolu’dan

Bu yana arıyorum

Bulamıyorum

Yaşayanlardan da bir şey anlamıyorum.”

O zaman da şair düşer peşine Homeros’un, Seferis ile birlikte ışıklara bakar; küçücük İskele’yi bir dünyaya dönüştürür.

Üvez bir yemişmiş, muşmulaya benzermiş. Onun da bilmediği görmediği bir şeyler olabilir.

“Yaş altmışyedi

Sesini yeni duyduğum bir kuş daha.”

Süreyya Berfe, ilk şiirini 1962’de yayınladığına göre en az 48 yıldır şiir yazıyor, ilk kitabının yayın yılı da 1969. Ama yorulmadığını da kitabın girişinde söylüyor:

“Hasbelkader yazdığına göre yaz.”