Sevin Okyay, “Belgariad diyarına yolculuk”, Virgül, Sayı 25, Aralık 1999

David Eddings, bilimkurguya itibar etmeyen bir yazar. Teknolojinin onu pek de fazla ilgilendirmediğini söylüyor. Daha doğrusu, bir teknoloji manyağı olmadığını. O, zamanda ileri doğru gideceğine geri gitmeyi, geçmişe bakmayı tercih edenlerden. Ama bu "fantastik" yazarların da en az bilimkurgucular kadar hayal gücüne ihtiyaç duydukları kesin. Eddings'in hayal gücü yönünden hiçbir eksiği yok. Hobisi, dünyalar yaratmak. Kahramanlarını da, devirleri, mekânları içine büyük bir rahatlıkla yerleştiriyor. Onun için öncekiler eskiyince yeni dünyalar yaratmayı tercih ediyor. Dil ailelerinin temelindeki ana dillerle de çok ilgileniyor. Sanskritçe ile Kuzey Amerika yerlilerinin dilleri arasındaki bazı tuhaf benzerlikler onu heyecanlandırıyor. Birçok dilin izini, bir "ana" dile kadar sürebilmek de.

Gene de, bu dil işinde Tolkien'le aşık atması mümkün değil tabii. Tolkien'in şahsen beni ilgilendirmesinin en büyük nedenlerinden biri de bu. Tolkien, Ortaçağ dillerini konuşuyor ve okuyor. Ayrıca, eksiksiz diller yaratıyor. Eksiksiz kavimler de. Buna karşılık Eddings'in de iki erdemi var. Birincisi, Tolkien'den çok daha rahat okunabilmesi. Bunu bizim gibi Tolkien manyakları dışındaki genel okuyucu için söylüyorum, ama kesinlikle gerçek. İkincisi de, kadınları. Tolkien kadınlarına cinsellik yüklemez ve onları ön plana çıkarmazken, Eddings'in fevkalade güçlü kadın karakterleri var. Burada da, yazarın, son döneme kadar ilan edilmemiş bir özelliği ortaya çıkıyor, tabii. David Eddings'in kitapları 1962 yılında evlendiği Judith Leigh Schall'la birlikte yazdığı, dizinin sonlarına doğru açıklandı. Eddings'e göre, daha önce bunun gizli tutulması, yayıncısının endişelerinden kaynaklanmış. Lester del Rey, birden çok yazarı olan kitapların sorun çıkaracağına inanıyormuş. Ama yıllar sonra bu uygulamasını değiştirmiş. Yani, Eddings ve Leigh, baştan beri birlikte çalışıyorlar. Ortak çalışmalarının tarihi çeyrek yüzyıla yaklaşıyor. Eddings sabah ikide masasına oturup güneş doğana kadar yazıyor. Müsveddelerini Leigh'e veriyor. O da notlar alıyor. Sadece ikisinin anlayabildiği özel bir stenoları var. Uzun uzun tartışıyorlar. Kitaplardaki kadınlar, Leigh'e ait. Kadınların konuşmalarından sadece o sorumlu. Böylece de ortaya, kadınlığının bilincinde, erkeklerden hiç aşağı kalmayan çok güçlü kadınlar çıkıyor: Polgara ve Prenses Ce'Nedra gibi. Eh, bunun kötü bir şey olduğunu iddia edecek halimiz yok. Tam tersine, denge sağlıyor.