Sunuş, Slavoj Zizek, s. 9-10

2011 yılında hepimizi, hatta kendi aktörlerini bile şaşırtan bir dizi özgürleştirici olaya tanık olduk (ve katıldık): Arap Baharı’ndan Occupy Wall Street hareketine, Yunanistan’daki isyanlardan Birleşik Krallık’taki ayaklanmalara kadar. Şimdi, bir sene sonra, bu uyanışın ne kadar kırılgan ve istikrarsız olduğunu her geçen gün bir kere daha görüyoruz; farklı farklı veçhelerinde hep aynı tükeniş alameti: Arap Baharı verilen tavizlerin altında kaybolup gitti, boğazına kadar köktendinciliğe battı; Occupy Wall Street öylesine ivme kaybetti ki, “aklın hilesi”ne iyi bir örnek oluşturacak şekilde, polisin Zuccotti Parkı’ndaki ve diğer protesto alanlarındaki protestocuları dışarı atması ilk bakışta feci bir şey gibi görünse de nihayetinde bir lütuf haline geldi artık, hareketin içkin hız kaybının üzerini örtüyor. Dünyanın her yeri böyle: Nepal’deki gerici güçler Maocuları alt etmişe benziyor, Venezuela’nın “Bolivarcı” deneyleri lider etrafında dönen bir popülizme doğru geriliyor vb.

Böyle zamanlarda ne yapacağız peki? Her şeyden önce, memnuniyetsizliğin alttan alta devam ettiğini göstermek gerekiyor: Öfke birikiyor, isyanlar dalga dalga gelecek. Öyleyse yanlış anlamaları ortadan kaldırmak, bu olayları küresel kapitalizmin bütünlüğü içinde konumlandırmak, yani söz konusu olayların küresel kapitalizmin merkezi antagonizmasıyla ilişkili olduğunu ortaya koymak önemli. Elinizdeki kitap, fikirlerimizin böyle bir “bilişsel haritasını çıkarmaya” (Jameson) katkı sağlamaya yönelik bir çabanın ürünü. Komünizm fikri / ideası üzerine bir konferanslar dizisinin üçüncü ayağını oluşturan –ilk defa 2009’da Londra’da, ertesi sene de Berlin’de düzenlenmişti– Komünizm: Yeni Bir Başlangıç (Cooper Union, New York, 14-16 Ekim 2011) bünyesindeki müdahaleleri bir araya getiriyor.