1903-85 arasında yaşamış Fransız filozof ve müzikolog. Pogromlardan kaçmış Aşkenaz bir ailenin çocuğu olarak Bourges’ da dünyaya geldi. Babası Samuel Jankélévitch hekimdi ve Sigmund Freud’u Fransızcaya ilk çevirenlerden olacak, Hegel ve Schelling’den de çeviriler yapacaktı. Vladimir Jankélévitch, 1922’de Ecole normale supérieure’e (Yüksek Öğretmen Okulu) girdi, felsefe okudu, Léon Brunschvicg’in öğrencisi oldu. Bitirdikten sonra Schelling üzerine bir tez yazdı. Felsefe öğretmenliği yaptı, ardından üniversitede çalışmaya başladı. II. Dünya Savaşı sırasında askere alındı, omzundan yaralanınca öğretmenliğe döndü. Nazi İşgali döneminde Yahudi aleyhtarı uygulamalar nedeniyle görevinden alındı, sahte kimliklerle gizli yaşadı. Direniş hareketine katıldı, evinde bulunan silahlar nedeniyle tutuklandı. Güçbela serbest kaldıktan sonra direnişçilere felsefe eğitimi verdi, Katolik okullarında çalıştı. Savaştan sonra üniversitedeki görevine döndü, 1951-79 arasında Sorbonne’da ahlak felsefesi ve metafizik dersleri verdi. Mayıs ‘68 olayları sırasında öğrenci ayaklanmasını “canı gönülden” destekledi, 1970’lerde pek çok gösteriye katıldığı için “solun yorulmak bilmeyen yürüyüşçüsü” olarak anılır oldu. Jacques Derrida ile birlikte Fransa’da felsefe eğitiminin reformu için kurulan grupta çalıştı.

Felsefe kitaplarından bazıları: Du Mensonge (Yalan Üstüne, 1942), Traité des vertus (Erdemler Üzerine İnceleme, 1949), L’Aventure, l’Ennui, le Sérieux (Macera, Can Sıkıntısı, Ciddiyet), La Mort (Ölüm, 1976), L’Irréversible et la nostalgie (Tersinmez Olan ve Nostalji, 1974).