Saadat Hasan Manto 11 Mayıs 1912’de Ludhiana bölgesindeki Sambrala’da (Pencap-Hindistan) Keşmirli Müslüman bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Bir süre Aligarh Üniversitesi’nde okudu. Edebiyat hayatına Victor Hugo, Anton Çehov ve Maksim Gorki gibi yazarlardan çeviriler yaparak başladı. 1934 yılında Amritsar’daki Jallianwala Bağ katliamını konu edinen ilk öyküsü “Tamasha” (Gösteri) edebiyat dergisi Khalq’ta yayımlandı. 1940 yılında Yeni Delhi’ de Tüm Hindistan Radyosu’nda çalışmaya başladı. 1942’de Bombay’a dönüp Musawwir dergisinde editör olarak çalıştı. 1947 yılında ise Hindistan-Pakistan bölünmesinin ardından Lahor’a yerleşti. Çok sayıda öykü kitabının yanı sıra radyo oyunları, film senaryoları da bulunan Manto, iki kez alkolizm nedeniyle akıl hastanesinde tedavi gördü. Öykülerine yönelik müstehcenlik suçlamalarıyla hem Hindistan hem de Pakistan’da yargılandı. Urdu edebiyatının gelmiş geçmiş en güçlü yazarlarından biri kabul edilen Manto özellikle “Toba Tek Singh” adlı öyküsüyle bütün dünyada tanındı. 18 Ocak 1955’te Lahor’da 42 yaşında hayata veda ettiğinde cenazesine binlerce kişi katıldı. Pakistan hükümeti 14 Ağustos 2012’de sivil alanda verilen en üst düzey ödül olan Nışan-ı İmtiyaz’ı Manto’ya verdiğini duyurdu.