90’lı yıllarda birçok yazar İslamcıların siyasallaşma, kamusal alanı ve gündelik hayatı İslam ile düzenleme iddialarındaki totaliterleşme eğilimine ve çıkışsızlığa dikkat çekmişti. Bugünün cihadcı şiddeti bu çıkışsızlığın sonucu. İslamın siyasallaşması bugün hiçbir yerde insanlara demokrasiyi ve esenliği hatırlatmıyor, sadece bitimsiz bir şiddet sarmalını ve katliamları akla getiriyor.

Bu kitapta bir araya getirdiğimiz yazı ve söyleşiler cihadcılığın kökenlerini ve yayılma nedenlerini aydınlatma çabasının ürünü. Çok sayıda soru çıkıyor ortaya: IŞİD, askeri mücadeleyle engellenebilir mi? Cihadcı örgütlerin cazibesini nasıl anlamalı? Örgüt bu “cazibeyi” nasıl inşa ediyor, medyadan nasıl yararlanıyor? Ölmeye ve öldürmeye duyulan tutku nereden kaynaklanıyor? Cihada katılanların din ile ilişkisi ne? İslam dini siyasallaşmadan, ve şimdi cihadcılıktan nasıl zarar görüyor? Ve asıl soru: Cihadcılığın yayılışında ve katliamlarında devletlerin rolü ne? Örneğin Ortadoğu’da, Türkiye’de ya da Fransa’da, devlet etme mantığıyla cihatcılık nasıl paslaşıyor?

Bir filozoftan, Agamben’den alıntılayalım: “Umumi bir korku halinin ayakta tutulması, yurttaşların apolitikleştirilmesi, her tür hukuki kesinlikten vazgeçiş: İşte Güvenlik Devleti’nin kaçınılmaz üç özelliği. Zira bunun anlamı, içine gömülmekte olduğumuz Güvenlik Devleti’nin, vaat ettiğinin tam aksini yapmasıdır; bu devlet korkuyu ve terörü ayakta tutmaktadır, çünkü güvenlik, yükümlülüksüz olmak anlamına gelir. Güvenlik Devleti nihayetinde bir polis devletidir, zira adalet erkinin zayıflatılması yoluyla normalleştirilmiş bir olağanüstü halde gitgide daha fazla başına buyruk davranan polisin hesap sorulamazlık marjını genişletir ve genelleştirir.”

Sunuş: Cihadcılığın Esbâb-ı Câzibesi, s. 11-13

Şu son bir yıl içinde dünyada olup bitenler ve küreselleşmenin yeryüzü sâkinlerine çıkardığı dertler, eski içe dönük memleketlerini aratır bir hal aldı. Gündelik hayhuy içinde ve kuru gürültüyü andıran medyatik bombardıman altında, bırakın olaylara mesafeli bakabilmeyi, hafıza yitimi müsekkinine sığınır olundu.

Yine de henüz tamamen bunamadığımızı umarak, şu 2017 yılı başında en can alıcı "küresel dert"lerimizden biri olan "cihadcılık" meselesi hakkında 2015’in Ağustos ayından beri Fransızca basından okuyup çevirdiğim, düzenli bir şekilde medyascope.tv sitesinde yayınlanan 120 makale ve söyleşinin arasından, Türkçe düşünenlerin zihninde mesele üzerine anlamlı sorular uyandırması muhtemel ve kaydadeğer olanları bu kitapta topladım.

İranlı düşünür Daryush Shayegan, Lila Azam Zanganeh ile yaptığı, insanı zaman ve anlam katmanlarında gezindiren söyleşisinde,

• eskatolojiden -ahiret bilgisinden- tarihsel...

Devamını görmek için bkz.

Yücel Kayıran, "Cihadcılık: 'Vahşetin İdaresi'", Hürriyet, 23 Mart 2017

Ulus Baker, 11 Eylül 2001’in felsefi bir suskunluğa yol açtığını yazmıştı. Derrida’nın suskunluğunu merkeze alarak Fransız filozofları üzerinde duruyordu ve Derrida’nın suskunluğunu, Spinoza ile Hegel’in ‘felsefenin suskunluğu’na ilişkin sözlerine atıfta bulunarak takdir ediyordu. Spinoza: “Savaşın efendileri kana doyduktan sonra konuşalım”. Hegel: “Minerva’nın baykuşu ancak karanlık çöktükten sonra uçar”. (Baker’in bu yazısı, Dolaylı Eylem kitabındadır.) 11 Eylül’ün neliğine ilişkin felsefi boşluk, hâlâ varlığını koruyor.

Ulus Baker’in bu durumlaştırmasını, Haldun Bayrı’nın yayına hazırladığı Cihadcılık -Efsaneler Gerçekler kitabını görünce hatırladım. Kitapta yer alan otuz dokuz makale veya söyleşi, ‘2015’in Ağustos ayından beri özellikle Fransız basınında’ yayınlanmış Olivier Roy, Ruşen Çakır, Gilles Kepel vb gibi İslamcılık konusunda uzmanlaşmış yirmi sekiz yazar...

Devamını görmek için bkz.