V. Bölüm’den, s. 27-29.

V. İŞTE PROPAGANDAM BİR BİR BİR BİRLİYOR ALNINA YANAR DÖNER

GÜNAH DAMLALARI GİBİ

Çoğu eşler gibi kocamı şişirdim Tanrılığa ve orada tuttum.

Kuvvet nedir?

Dostların ya da ailenin itirazları onu pekiştirir olsa olsa.

Annemin onunla ilk karşılaşmasını hatırlıyorum.

Baktığında

okuldan eve getirdiğim bir kitabın birinci sayfasına yazılmış adına

şöyle dedi

kendine X diyen birine güvenmezdim – ve

sesinde bir şey ifşa oldu,

bir Babil

girdi aramıza tercüme etmeyi

hiç öğrenemeyeceğimiz –

pas tadı.

Kehanet. Bütün kehanetleri doğru çıktı annemin

istemeden de olsa.

Ne yapalım ismi bu dedim ve kitabı kaldırdım. O gece ilk olarak
(on beşindeydim)

gırç be gırç kaldırdım yatakodamın penceresini ve çıktım dışarı onunla buluşmak için

dere yatağında, şafağa kadar gezindik üzerimizde ıslak giysiler

ve itiraflar

"zihinde yalnız ve ilk" olan bir dille yapılmış. Sersem sersem durdum

karşısında,

eski yaldızlarının ve lieblicher mavilerinin kendinden geçişini seyrettim

Tanrının boş mutfağında kafeslerinden çıkan tavuskuşları gibi.

Tanrı

ya da şanslı bir kral. Napolyon. Hirohito. Bilirsin

romancı Oe nasıl tasvir eder

Hirohito'nun radyoya çıkıp konuşmasını

bir fani olarak. "Yetişkinler radyonun etrafına oturup

ağladılar.

Çocuklar tozlu yollarda toplanıp hayretle fısıldaştılar.

Şaşkınlığa

ve hayal kırıklığına uğramışlardı imparatorları bir sesle konuştuğu için.

Birbirlerine sessizce baktılar. Nasıl inanmalı Tanrının

insan olduğuna

günlerden bir yaz günü?" Evlenmemizin üzerinden bir yıl geçmemişti ki

kocam

gece geç vakitte [bir kadın tarafından] aranmaya başladı.

Telefonu ben açtığımda

Kapatırdı [kadın]. Kulaklarım tahriş olurdu.

Nasılsın.

–

Hayır.

–

Belki. Sekiz. Olabilir mi.

–

Beyaz olan ah evet.

–

Evet.

Bunca şevkli bilinemez katil keyifli olan ne vardır tenin

duvarları

ihanetin sesi kadar – yine de bir saatin tıkırtısından

daha tekdüze bir konuşmayla örtülmüş.

Bir enik

böyle öğrenir dinlemeyi. Canı yana yana.

Oe diyor ki

savaş bittiğinde imparatorun gözyaşlarını

kendi eliyle sileceği söylenmiş çocukların çoğuna

bazıları da buna inanmış.