“Düşüncelerin ‘belli bir kültürde kök salma’ hali sadece büyük buluşlar için değil, ‘kuramın gündelik hayatı’ diye adlandırabileceğimiz (örneğin bir işgal evinin zamanı genişleten heterotopik mekânı, kentsel rant ve finansal kapitalizm ilişkisine dair eğitim veren bir kiracılar sendikası, orta-üst sınıf bir tatil kasabasının mikro-faşist ekolojisinde yeşeren haklı sorular vb.) durumlar için de geçerli. Kuram ve gündelik yaşamın buluştuğu yer iktidarlar tarafından sürekli unutturulmaya çalışılan kolektif hafızanın mekânıdır. İnsan dikkatli bakınca düşüncenin sokaklarda volta attığını görebilir.”

Barcelona, İstanbul, sonra tekrar Barcelona, Bodrum, New York – Akbabalar ve Köstebekler’i kapitalizmin kentler üzerinde yarattığı tahribatın izlerini süren bir sokak yürüyüşü olarak okuyabilirsiniz. Ulus Atayurt bu yürüyüşü farklı kentlerde, kentlerin farklı mahallelerinde yaparken kapitalizmin finansallaşmasında emlak piyasasının rolünü, kent ve barınma hakkını, krize karşı barınma mücadelelerini, paranın doğasını, platform kapitalizminin nasıl kamusallaştırılabileceğini tartışıyor ve Bloch’un sözlerini hatırlatıyor: “Kaybın en trajik biçimi güvende olmanın değil, her şeyin farklı olabileceğini hayal etme yetisinin kaybıdır.”

Önsöz, s. 9-11

Tarihin gerçek varlığı sadece bir gölge yapar

ve onu da kolektif bir kurgu biçiminde yapar.

Hans Magnus Enzensberger,

Anarşinin Kısa Yazı

1990’ların başı, Kadıköy Akmar Pasajı’nın üst katı. O dönemde Akmar, yeni yeni serpilen “Kadıköy müzik sahnesinin” merkez üslerinden biri olmaya başlamasının yanı sıra, ucuza ikinci el kitap alabileceğiniz sahaflarla dolup taşıyordu. Şimdiki gibi türlü çeşit sınava hazırlık için test ve ders kitapları pazarlayan dükkânlarla tıklım tıkış değildi. Hafta sonları Suadiye’den düzenli olarak pasaja gider, “solcu sahafların” yanında vakit geçirirdim. Evde kitap, özellikle edebiyat kitapları okunmaz değildi, ancak sol neşriyat hemen hiç yoktu. Sahaf ziyaretlerinden birinde karşıma George Orwell’in Katalunya’ya Selam’ının epey temiz bir nüshası çıktı. Daha önce alıp şöyle bir karıştırdığım Proudhon’un Mülkiyet Belası dışında anarşizmden habersizdim.

Katalunya’ya Selam’ın sol hafıza açısından en değerli yanı 1937’de tepe noktasına ulaşan “iç savaş içindeki iç savaşı” gözler önüne sermesi. Bir yanda Troçkistler, anarşistler ve bağımsız komünistler, diğer yanda Stalinciler, onların dümen suyuna giden Katalan Sosyalist Partisi (PSUC) arasındaki çarpışmanın İspanya’ da II. Cumhuriyet’in yenilgisini nasıl ivmelendirdiğini Barcelona şehrinin gündelik hayatından film gibi sahnelerle anlatmasıdır. Ancak, ergenliği yeni geride bıraktığım o dönemde esas ilgimi ç...

Devamını görmek için bkz.