Kıyısız, Türker Armaner'in 9 öyküsünü bir araya getiren 1997 tarihli ilk kitabı. Türker Armaner'in edebiyatıyla henüz tanışmadıysanız, yayım sırasını izleyerek Kıyısız'la başlamanızı öneririz. Sonra Taş Hücre ve Dalgakıran ile devam etmeli...

"Neresinin dışarısı neresinin içerisi olduğunu bilemediğiniz zamanlar olur. İki tarafı da kullanılabilen yağmurluklar gibi, bir içeriyi, bir dışarıyı uygun görürüz kendimize.

Biriyle yakın, çok yakın olmak istersiniz. O kadar ki, bir iken ayrılmış gibisinizdir. Yeniden başlangıç durumuna; insanların, sözlerin, tortuların olmadığı o başlangıç durumuna dönmek istersiniz. Ama artık bir değilsinizdir. Dahası, onun bu başlangıç durumuna dönmek istemediğini fark edersiniz; bir olduğunuz durumu hatırlamıyordur bile. O zaman, ikiliği sona erdirmek için ondan da kurtulmak istersiniz. Doğal diye dayatılan, iki olmaktır. Sizse hep bir olmayı özlersiniz."

"Mayıs", s. 60-69

Det er vår Herre som de kaller rasist. De er galne folk. De må lese Bibelen. [1]

Kambur, küçük vücudunu zorlayıp başını kaldırdı, yüzüme baktı ve bunları söyledi. 1 Mayıs gösterilerini izlemek için kent merkezine gelmiştik. Konuşan bir sendika temsilcisiydi; Chicago'yu, işçi sınıfını, ırkçılık karşıtı cephenin güçlendirilmesi gerektiğini anlatıyordu. (Birkaç ay sonra, Şilililerin –kentteki en kalabalık yabancı azınlığın– yaşadığı binaları ("getto" diyesim gelmiyor; çünkü bu kentte, Berlin'dekine, Paris'tekine, hatta Århus'takine benzer "yabancı gettoları" yok) bombalamaktan sanık ırkçı parti başkanının "zamansız" salıverilmesini protesto eden bir gösteriye katılacaktım.) Konuşmalar arasında müzik grupları kısa konserler veriyorlardı. Bir ara Afrika Dans Grubu gösteri yaptı. Dokuz on kişiden Afrikalı olan sadece çalıştırıcılarıydı; iri yapılı, enerjik bir kadın. Tek bir erkek vardı grupta; "bu 'kadınlar ülkesi'ne...

Devamını görmek için bkz.