Halûk’a Mektuplar, Bilge Karasu'nun dostu, şair ve eleştirmen Halûk Aker'e otuz yıl boyunca yazdığı mektuplarla, 1980'den itibaren Halûk Aker'in ona yazdığı mektupları bir araya getiriyor.

"Bir yazarın okuru karşısına çıkarmağa karar verdiği metinlerin dışında kalanlar, o yazarın daha iyi anlaşılmasına, yazarlığı dışında 'insan' olarak özelliklerinin bilinmesine yardımcı olabilir diye düşünüyorum," diyor Halûk Aker kitaba yazdığı sunuşta.

Yazı süreçleri, ders hazırlıkları, okunan, çevirilen kitaplar; yaşam parçaları, zorluklar, sevinçler: Edebiyatımızın bu büyük ustasını daha yakından tanımak, mektupların ışığıyla yapıtlarına daha derinden bakmak isteyecek okurlar için...

“Bilge Ağabeyim”, Halûk Aker, s. 11-14

Nasıl toparlarım da yazarım, kestiremiyorum. Yıllar sonra. Üstelik evinde oturmadığının bilinciyle... Bunları bırakıyorum... Şunu biliyorum, 14 Temmuz 95, yani ölümünün haberi, kolay olmadı benim için. Sonraki iki yıl nedense seninle uğraşıp durdum. Sabah gözümü açtığımda sen düşüyordun usuma. Gece yatağa girdiğimde gene öyle. Beklenmeyen bir şey değildi oysa. Son mektubunda belliydi her şey. Belki daha öncesinde de. Frankfurt'ta, evde, küçük odada fısıldıyordun bana. Gövdende olan kimi şeyler tedirgin ediyordu seni. "Bir küçük ot parçası ver de geveyim," diyordun. Sözün kısası biliyorduk olacakları. Gene de... gene de. Hani konduramamak var ya... Bilmezliğe gelmek de denemez mi?

En son 1994 yazında Oya'yla birlikte sana uğradığımızda, bütün o "metin", "doğal" duruşunun ardında, söylenmeyen, açığa vurulmaktan sanki çekinilen, "bir tür tedirginlik" evin havasına sinmişti. Söylenmeyenin, konuşulmayanın üzerinde durmak, sanki ...

Devamını görmek için bkz.

Serpil Gülgün, ''Gönderen: Bilge Karasu'', Milliyet Kitap Eki, Mayıs 2013

Pek yakında bir Bilge Karasu biyografisi okuyabilecek miyiz? ''Haluk’a Mektuplar'', evvelemirde okuruna bu soruyu sordurtuyor. Sonra da, acaba bu zorlu misyonu kim ya da kimler yerine getirir, getirebilirler mi, getirirlerse nasıl getirirler, akabinde Ortodoks Bilge Karasu okuru cephesinde neler yaşanır gibisinden sorular sökün etmiyor değil. İlk yapıtlarını 1950’li yıllarda vermeye başlayan Bilge Karasu’yu 1964 ile 1994 yılları arasına yayılan mektupları aracılığıyla kavramak ise, itiraf etmek gerekirse, tek kelimeyle heyecan verici ve sarsıcı.

Neden derseniz, birincisi, Bilge Karasu’yu Bilge Karasu yapan “Uzun Sürmüş Bir Günün Akşamı”, “Göçmüş Kediler Bahçesi”, “Kısmet Büfesi”, “Narla İncire Gazel” ve “Gece” başta olmak üzere, külliyatının neredeyse tamamının yazım sürecinin izini sürüyorsunuz. Hem de, bü...

Devamını görmek için bkz.

Ömer Erdem, ''Hüzün ve geometri'', Radikal Kitap Eki, 24 Mayıs 2013

Konuşmaktan çok üzerine tekrar tekrar düşünmek istediğim diğer kitap, Hâluk’a Mektuplar. Hüzün ne kadar yaratıcı ise Hilmi Yavuz’da, Karasu’da yazı ve hayat o denli geometriktir. Bu geometri, eldeki mektupları salt bir iletişim ve yazı türü olmanın ötesine taşır.

‘İki kişilik bir kişi olmanın güçlüğü’ sanki asıl yaratıcı faktördür mektuplarda ve Karasu, Aker’i bir tür kendi öteki hali olarak seçmiştir yazmak ve anlatabilmek bakımından. İyi bir yazar büyük bir yazar hiçbir zaman kendisini yazamaz. Onda bulduğumuz kendisine benzeyiş sadece anlamak kadar anlamlandırma eşiğini ilk atlamak için gereklidir. ‘Ama daha öyle şeyler var ki; toplum yapısının dışında, doğrudan doğruya insanın, tek insanın acıyla tek insanın yüreğini buran şeyler’ var der. Dipli bir okumayla, Karasu’nun özel yazarlık dünyasının ipuçlarının yokladığı alanları sezecektir okur. ‘İkinci v...

Devamını görmek için bkz.