Giriş, s. 13-14

Ağustosun sonunda, 1913’te, erkek cinsiyetinden bir insan olarak dünyaya gelmişim. Tam tarihi bilmiyorum. Hayatta kalıp kalmayacağımı görmek için beni birkaç gün bekletip kaydımı öyle yaptırmışlar. Herkesin başına gelen bir şeymiş bu. Yazlık işler bitmek üzereymiş, öteberinin tarlalardan toplanması gerekiyormuş, inek doğurmuş, herkes onun etrafında dört dönüyormuş. Büyük Savaş başlamış. Suçiçeği, kızamık gibi çocuk hastalıklarıyla birlikte onu da atlatmışım.

Gündoğumuna iki saat kala şarap sineği olarak doğmuşum. Bu akşam günbatımından sonra öleceğim.

1 Ocak 1968’de erkek cinsiyetinden bir insan olarak dünyaya gelmişim. 1968’i baştan sona kadar bütün ayrıntılarıyla hatırlıyorum. İçinde bulunduğumuz yıl hakkında hiçbir şey hatırlamıyorum. Rakamını bile bilmiyorum.

Ben her zaman dünyada vardım. Buz çağının başlangıcını ve Soğuk Savaş’ın sonunu hâlâ hatırlıyorum. Ölen dinozorların görüntüsü (her iki çağda da) gördüğüm en dayanılmaz şeylerden biridir.

Henüz dünyaya gelmedim. Yoldayım. Eksi yedi aylığım. Rahim içindeki bu eksi zamanın nasıl ölçüldüğünü bilmiyorum. Bir zeytin büyüklüğünde, bir buçuk gram ağırlığındayım. Cinsiyetim hâlâ belli değil. Kuyruğum gittikçe kısalıyor. İçimdeki hayvan, kaybolan kuyruğunu bana sallayarak yok oluyor. İnsan olarak belirlendim galiba. Burası karanlık ve rahat, hareket eden bir şeye bağlıyım.

6 Eylül 1944’te erkek cinsiyetinden bir insan olarak dünyaya gelmişim. Savaş zamanı. Birkaç hafta sonra babam cepheye gitmiş. Annemin sütü kesilmiş. Çocuğu olmayan bir teyze beni alıp büyütmek, evlatlık edinmek istemiş ama vermemişler. Gece boyunca açlıktan ağlıyormuşum. Emzik niyetine bana şaraba batırılmış ekmek veriyorlarmış.

Kuşburnu çalısı, keklik, mabet ağacı, sümüklüböcek, haziran bulutu (bu hatıram kısa), Halensee civarında mor bir sonbahar çiğdemi, geç nisan karı altında donan erkenci bir kiraz ağacı, yanılan bir kiraz ağacını donduran kar olarak dünyaya geldiğimi hatırlıyorum.

Ben varız.